Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα των Αιγυπτίων Διαδηλωτών

Σχόλιο του καθηγητή Juan Cole που δημοσιεύθηκε στο προσωπικό του μπλόγκ. Ο τίτλος του άρθρου είναι «Top Ten Accomplishments of Egypt Demonstrators». Το κείμενο μαζί με άλλα σχόλια σχετικά με την Αιγυπτιακή εξέγερση μπορείτε να το βρείτε στα Αγγλικά εδώ.

Του Juan Cole

Το κίνημα διαμαρτυρίας στην Αίγυπτο πέτυχε αρκετές νίκες τη Παρασκευή, αλλά δε πέτυχε ακριβώς την απομάκρυνση του Προέδρου Hosni Mubarak. Τα επιτεύγματά τους περιλαμβάνουν:

1. Οι εκατοντάδες χιλιάδες (ο Αιγυπτιακός και Αραβικός τύπος μιλάει για ένα εκατομμύριο πανεθνικά) των διαδηλωτών έδειξαν ότι δε τρομοκρατήθηκαν από τις μοχθηρές επιθέσεις του Υπουργείου των Εσωτερικών από τα τσιράκια [Ministry of Interior Goons] τη Τετάρτη και τη Πέμπτη, που σκότωσαν 7 και τραυμάτισαν πάνω από 1000.

Περασμένων μεγαλείων… συνέχεια

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Βήμα της Κυριακής» στις 2 Φεβρουαρίου του 1991 για τη «σκληρή γραμμή Μητσοτάκη».

20 χρόνια από τη δολοφονία Τεμπονέρα

Χτές, 9 Ιανουαρίου, κλείνουν 20 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα. Τα «Χρονικά του Περιθωρίου» παρουσιάζουν ένα μικρό αφιέρωμα για τα γεγονότα του Ιανουαρίου του 1991. Δύο σελίδες από το «ΒΗΜΑ»  (το έντυπο) που δείχνουν το κλίμα της περιόδου και τις γενικότερες απόψεις που κυριαρχούσαν από τις 13 Ιανουαρίου του 1991.

[για το pdf εδώ]

Οι Αυταπάτες του Ευρωπαϊσμού και το Εργατικό Κίνημα

Για τη σημερινή κατάσταση του εργατικού κινήματος πολλά μπορούμε να πούμε. Το απλό είναι προφανώς είναι να κατηγορήσουμε τις ηγεσίες του (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) και να μείνουμε ήσυχοι. Οι ευθύνες όμως της Αριστεράς είναι ιστορικές  και σε επόμενα post θα δούμε πιο λεπτομερειακά το θέμα. Εδώ θα σταθούμε σε κάποια από τα οράματα που αγκάλιασε ειδικά ένα κομμάτι της Αριστεράς, συγκεκριμένα τις σχέσεις του Εργατικού Κινήματος με την Ε.Ε.

Ως στέλεχος της ΕΑΡ τότε και μέλος του προεδρείου της ΓΣΕΕ, ο Δημήτρης Χατζησωκράτης (σήμερα στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς) υπήρξε από του φανατικότερους υποστηρικτές της συνθήκης του Μάαστριχτ.

Η Αριστερά του εκσυγχρονισμού

Μια από τις «καλές» εποχές του ΣΥΝ, τότε που υμνούσε τον αστικό εκσυγχρονισμό του Σημίτη και τη πορεία προς την ΟΝΕ. Το άρθρο με τίτλο «Η Αριστερά μετά τις εκλογές» γράφτηκε στις 9 Μαρτίου του 2000 λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2000. Το υπογράφει το τότε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, Νίκος Μπίστης. Αρκετά ενδιαφέρον άρθρο ειδικά εκεί που αναφέρεται στα καλά της κυβερνητικής συνεργασίας της Ιταλικής Αριστεράς αλλά και τη προοπτική της συγκρότησης του «πόλου της Δημοκρατικής Αριστεράς».

Η Αριστερά μετά τις εκλογές

Του Ν.Μπίστη

Μετά το κλείσιμο του κομμουνιστικού κύκλου, που ξεκίνησε σαν όραμα και κατέληξε σε εφιάλτη, πολλοί μίλησαν για το τέλος της Ιστορίας και της Αριστεράς. Λίγα χρόνια αργότερα, οι λαοί της Ευρώπης εμπιστεύτηκαν τη δημοκρατική Αριστερά. Σχεδόν παντού στην Ευρώπη, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και πρόσφατα την Ισπανία, διαμορφώνεται ο πολυκομματικός πόλος της Κεντροαριστεράς ή της πληθυντικής Αριστεράς σε προγραμματική βάση με τον δημοκρατικό σοσιαλισμό.

Η επιστροφή του Κυβερνητισμού…

Χτές στις 29 Ιουλίου το κεντρικό άρθρο της “Καθημερινής” με τίτλο “η Αριστερά” έγραφε:

«Σε παλαιότερες εποχές η ελληνική Αριστερά είχε μια εξαιρετικά σημαντική παρουσία στο Κοινοβούλιο. Ιστορικές προσωπικότητες, με ακτινοβολία και κύρος, την εκπροσώπησαν σε καιρούς δύσκολους. Δυστυχώς η Αριστερά σήμερα έχει παγιδευθεί σε μια στείρα και μηδενιστική προσέγγιση. Ενα κομμάτι της φλερτάρει με τον χουλιγκανισμό και καλύπτει τη χρήση βίας, ενώ ένα άλλο έχει μείνει προσηλωμένο στον Στάλιν και σε ξεπερασμένα πρότυπα. Υπ’ αυτήν την έννοια είναι θετική η δημιουργία ενός νέου πολιτικού σχηματισμού που θα μπορέσει να εκφράσει το μοντέρνο, υγιές και φιλοευρωπαϊκό κομμάτι της Αριστεράς. Η χώρα έχει ανάγκη μιας υπεύθυνης αριστερής αντιπολίτευσης, σαν και αυτή που γνώρισε παλαιότερα.»

Δε ξέρω ποιους Αριστερούς ή πια Αριστερά ενθαρρύνεται από τη στήριξη ίσως της πιο κατεστημένης εφημερίδας σήμερα στην Ελλάδα.  Σίγουρα πάντως δεν είναι όλοι αυτοί που δίνουν τη μάχη στους χώρους δουλειάς και στο δρόμο, κάτι αποκρουστικό για τη πλειοψηφία των συντακτών του συγκεκριμένου εντύπου. Προφανώς το άρθρο αναφέρεται στην ίδρυση της «Δημοκρατικής Αριστεράς», αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά τη συμπάθεια κομματιών του κεφαλαίου σε μια «Αριστερά» που δε «φοβάται» να παίξει στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό.

Αξίες της “Ισχυρής Ελλάδας”

Σίγουρο είναι ότι ο πολιτικός χρόνος τρέχει ταχύτατα τα τελευταία χρόνια. Αξίες και πολιτικές αναδύονται και καταρρέουν ταχύτατα. Στην εικόνα προεκλογική αφίσα του ΠΑΣΟΚ της «Ισχυρής Ελλάδας», μια εποχή «χωρίς ελλείμματα… και πολλές θέσεις εργασίας»…