Συνεδρίου “στιγμιότυπα” (Μέρος Α)

Καθυστερημένα συνεχίζουμε το αφιέρωμα στο 13^ο συνέδριο του ΚΚΕ. Σε αυτό το post ασχολούμαστε με τα «στιγμιότυπα» του συνεδρίου. Τα ΝΕΑ που είχαν καθημερινή κάλυψη του συνεδρίου είναι πραγματικά απολαυστικά. Μια στήλη σχολιάζει καθημερινά τις αγαπημένες τοποθετήσεις με πάρα πολύ «αμερόληπτο» τρόπο. Όλες οι αγαπημένες προσωπικότητες του blog δίνουν παρών. Το πρώτο μέρος στη συνέχεια… πατώντας τις εικόνες.

Γιορτή Αντικομμουνισμού… πριν το συνέδριο

Ο Τσε Γκεβάρα, ο οποίος εδήλωνε «επαγγελματίας επαναστάτης», σίγουρα σήμερα δεν θα αναγνώριζε τους… «συναδέλφους» του στον… Περισσό. Ο περίφημος Τσε ουδέποτε θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα υπάρξουν κάποτε επαναστάτες που να αμείβονται για να «παίζουν» τον ρόλο του… επαναστάτη, να διαμένουν δωρεάν σε πολυτελή δωμάτια ξενοδοχείων, να μετακινούνται με «Κουάτρο» αυτοκίνητα, να διαθέτουν υπερσύγχρονες τηλεπικοινωνιακές συσκευές, γραφεία με μοκέτες και ηχομόνωση, εσωτερικό κύκλωμα τηλεόρασεως και να προάγονται βάσει ενός ειδικού…  βαθμολογίου, το οποίο θα εζήλευε ακόμη και ο υπουργός Προεδρίας για τους δημοσίους υπαλλήλους!

Γιατί αν δεν το γνωρίζετε, το ΚΚΕ διαθέτει σήμερα περίπου 2.500 επαγγελματικά στελέχη-μάνατζερ με τα οποία ελπίζει να κάνει κάποτε την επανάστασή του!

Τάδε έφη Νίκος Χασαπόπουλος στις 17 Φεβρουαρίου του 91’, στα πλαίσια του αφιερώματος της εφημερίδας ΒΗΜΑ στο 13^ο συνέδριο του ΚΚΕ, λίγες μέρες πριν την έναρξή του. Κρεσέντο αντικομμουνισμού, ειρωνεία και προφανώς προώθηση της Ανανέωσης στο Κόμμα…

Ευχές και ελπίδες για μια “άλλη” Αριστερά…

Η συνέχεια του αφιερώματος με τις δηλώσεις και τις ευχές των πολιτικών για το 13ο συνέδριο του ΚΚΕ. Ανδριανόπουλος, Παπανδρέου, Κουβέλης, Κωνσταντόπουλος (ΒΗΜΑ 19.02.1991)

13ο Συνέδριο του ΚΚΕ: 20 χρόνια μετά

20 χρόνια περάσανε από τότε που το Κόμμα της εργατικής τάξης ήρθε στα συγκαλά του και επέστρεψε στο σωστό δρόμο… Το 13^ο συνέδριο διεξαγόταν αυτές (περίπου) τις μέρες το Φεβρουάριο του 1991. Τα «Χρονικά του Περιθωρίου» ξεσκόνισαν το αρχείο τους και παρουσιάζουν μια σειρά άρθρων σχετικά με αυτό το μεγάλο γεγονός, με απίστευτες ανταποκρίσεις και αφιερώματα από το ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ,  της εποχής εκείνης. Απολαύστε το… ξεκινάμε με ένα απόσπασμα για το κλίμα στο Κόμμα και τα «στρατόπεδα» από το Παντελή Καψή

Άνοιξε η “Λέσχη”

Τα “Χρονικά του Περιθωρίου” με ιδιάιτερη χαρά ανακοινώνει ότι θα συμμετέχει σε μια νέα ιντερνετική κολλεκτίβα. Η “Λέσχη” κανεί σήμερα την εμφάνιση της στη μπλογκόσφαιρα… περισσότερα στη ταυτότητα του μπλόγκ.

Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα των Αιγυπτίων Διαδηλωτών

Σχόλιο του καθηγητή Juan Cole που δημοσιεύθηκε στο προσωπικό του μπλόγκ. Ο τίτλος του άρθρου είναι «Top Ten Accomplishments of Egypt Demonstrators». Το κείμενο μαζί με άλλα σχόλια σχετικά με την Αιγυπτιακή εξέγερση μπορείτε να το βρείτε στα Αγγλικά εδώ.

Του Juan Cole

Το κίνημα διαμαρτυρίας στην Αίγυπτο πέτυχε αρκετές νίκες τη Παρασκευή, αλλά δε πέτυχε ακριβώς την απομάκρυνση του Προέδρου Hosni Mubarak. Τα επιτεύγματά τους περιλαμβάνουν:

1. Οι εκατοντάδες χιλιάδες (ο Αιγυπτιακός και Αραβικός τύπος μιλάει για ένα εκατομμύριο πανεθνικά) των διαδηλωτών έδειξαν ότι δε τρομοκρατήθηκαν από τις μοχθηρές επιθέσεις του Υπουργείου των Εσωτερικών από τα τσιράκια [Ministry of Interior Goons] τη Τετάρτη και τη Πέμπτη, που σκότωσαν 7 και τραυμάτισαν πάνω από 1000.

Ο Μαρξισμός πέθανε

Πολύ λόγος περί αντικομμουνισμού γίνεται το τελευταίο καιρό, από πολλές πλευρές. Τα «Χρονικά του Περιθωρίου» συμμετέχοντας σε αυτό το διάλογο μεταξύ συντρόφων, θα «ανεβάσουν» μια σειρά παλιών άρθρων πάνω στο θέμα, από τη περίοδο που ακολούθησε τη πτώση του Τείχους (την αγαπημένη μας χρονιά). Για να δούμε τι πραγματικά σημαίνει συντονισμένη αντικομμουνιστική προπαγάνδα και διαπαιδαγώγηση.  Ξεκινάμε με το αφιέρωμα με τίτλο «Το τέλος της Ιστορίας» από το «ΒΗΜΑ» της 24 Σεπτέμβρη του 1989. Όπου σχολιάζουν το γνωστό κείμενο του Φουκουγιάμα οι σημερινοί ηγέτες της πατρίδας, Γιώργος Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαράς! Εδώ αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Αντώνη Σαμαρά, νεαρού υπουργού τότε. Η χυδαιότητα και αντι-επιστημονικότατα στο μεγαλείο της, ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί τα δίπολα μαρξισμός – φασισμός, δημοκρατία – φιλελευθερισμός.